Buntowniczy prekariat? – geneza i dyfuzja „ramy prekarności” a działania europejskich ruchów społecznych w pierwszej dekadzie XXI wieku
Rok 2011 okazał się bardzo istotny, w kontekście rozwoju akademickiej debaty nad pojęciami procesu prekaryzacji pracy, prekarności i prekariatu. Do jej nagłośnienie przyczynił się w dużym stopniu brytyjski badacz Guy Standing (Standing, 2014; Standing, 2015), natomiast opisywali je również między innymi Zygmunt Bauman (Bauman, 2011) czy Judith Butler (Butler, 2004), natomiast w Polsce m.in. Jan Sowa (Sowa, 2011) czy Jarosław Urbański (Urbański, 2014).
Wzrost zainteresowania tymi tematami przebiegał równolegle do eskalacji protestów społecznych, związanych z konsekwencjami globalnego kryzysu ekonomicznego z 2008 r. Dużą aktywność w oparciu m.in. o ramy zbiorowego działania związane z pojęciem prekarnościci wykazywały chociażby ruchy protestu, jak Indignados czy Occupy Wall Street. Obecnie postulaty związane z problemem prekaryzacji pracy pojawiają się również w programach niektórych europejskich partii politycznych oraz – coraz częściej – w debatach medialnych. W tym kontekście ważnym zadaniem jest opis genezy kształtowania się „ramy prekarności” jako przedmiotu działań politycznych, co było związane z postulatami ruchów społecznych na początku pierwszej dekady XXI wieku. Zanim bowiem refleksja naukowa nad pojęciem prekariatu przeniknęła na szerszą skalę do nauk politycznych i społecznych, poprzedzona została ona okresem intensywnej działalnścci europejskich aktywistów i aktywistek.
Link do tekstu
E. Kania, Buntowniczy prekariat? – geneza i dyfuzja „ramy prekarności” a działania europejskich ruchów społecznych w pierwszej dekadzie XXI wieku, w: “Wpływ społeczny – konteksty i zastosowania badawcze”, red. B. Pająk, s. 207-220.