The Barbican – brutalistyczna ikona Londynu

Bombardowania z grudnia 1940 roku zniszczyły część zabudowań Londynu, w tym -prawie doszczętnie – okolice pozostałości starożytnego muru rzymskiego zwanego Barbican. Pod koniec XIX wieku obszar ten „był centrum handlu tkaninami i był domem dla kupców tkanin, skór, kuśnierzy, wytwórców rękawiczek i wielu innych” .¹ W latach 1851–1951 populacja mieszkańców całego City of London spadła z 128 000 do 5 000 na milę kwadratową.  Przez wiele lat zdewastowana wojną okolica Barbicanu pozostawała prawie pusta. Stworzyło wyjątkową okazję do odbudowy okolic Barbicanu praktycznie od zera.² Kompleks budynków, który wypełnił tę lukę zostanie wówczas uznany za cud nowoczesności architektura.

Po zakończeniu II wojny światowej „tylko dwie małe, ale znaczące budowle pozostały na tym terenie – poważnie uszkodzony kościół św. Idziego, Cripplegate i pozostałość starożytnego muru rzymskiego.”³ City of London Corporation powierzyło misję opracowania nowej koncepcji zabudowy tego miejsca trzem architektom Peterowi Chamberlinowi, Geoffryemu Powellowi i Christofowi Bonowi. W przeciwieństwie do innych budowili z okresu po II wojnie światowej Barbikan przetrwał próbę czasu ponieważ łączy w sobie solidną koncepcję urbanistyczną z wysokiej jakości wykonaniem. Na wykonanie tego neocorbusiańskiego eksperymentu City of London Corporation nie szczędziło funduszy.⁴

Królowa, odsłaniając tablicę upamiętniającą otwarcie, powiedziała: „to, co tu powstało, musi być jednym z cudów współczesnego świata”.

Barbican to brutalistyczna, utopijna wizja, która tworzy „miasto w mieście”, przestrzeń w której betonowe struktury przeplatają się z bujną zielenią. Struktura Barbicanu jest również nawiązaniem do wczesnych osad w Londynie. Projekt powstał w latach 1954–1959, a w latach 1965–1976  kompleks budynków mieszkalnych. Osiedle Barbican składa się z trzynastu bloków tarasowych i trzech wieżowców: Shakespeare, Cromwell i Lauderdale, które wznoszą się na 14 hektarach. Kompleks mieszkaniowy tworzy ” 2113 lokali przeznaczonych dla 6500 mieszkańców”. Ponadto w 1982 r. na terenie osiedla otwarto zintegrowane centrum sztuki Art Centre , które jest jednym z ważniejszych ośrodków sztuki w Europie Zachodniej.⁵ Królowa Elżbieta II, odsłaniając tablicę upamiętniającą oficjalne otwarcie centrum, powiedziała: „to, co tu powstało, musi być jednym z cudów współczesnego świata.”⁶ Centrum sztuki obejmuje salę koncertową, teatr, galerie, bibliotekę, restauracje, bary, oranżerię i dwie szkoły.

Barbican widnieje na liście budynków chronionych ze względu na znaczenie architektoniczne lub historyczne: Planning (Listed Buildings and Conservation Areas) Act 1990.⁷

[su_spacer][su_spacer]

[su_spacer]

¹ Barbican, http://barbican.org.uk
^2,3,4,5 G. Borthwick, BARBICAN: A Unique Walled City Within the City, Edinburgh 2016.
^5,6  1982: Queen opens Barbican Centre, “BBC”.
⁷ Barbican,“Historic England”

[su_spacer]

INFO

Nazwa: The Barbican Estate of the City of London
Architekci: Peter Chamberlin, Geoffry Powell, and Christof Bon
Daty powstania: 1965-1976
Przedstawienie w filmach: jednostki  M16 w “Quantum Of Solace”
Lokalizacja: London, Great Britan, 51°31’13.0″N 0°05’36.2″W

[su_spacer]

[su_gmap address=”The Barbican, GWC4+4J City of London, London”]