Uniwersalna koncepcja prekariatu? Wybrane aspekty krytyki feministycznej
Postępujący proces prekaryzacji pracy, jego konsekwencje i powstanie nowej kategorii społecznej – prekariatu, najczęściej analizowane są z perspektywy potrzeb, problemów i wyzwań stojących przed uniwersalnym podmiotem – białym mężczyzną z państwa rozwiniętego w wieku produkcyjnym. Odniesienia do kobiet, mniejszości etnicznych czy innych grup narażonych na wykluczenia systemowe mają w większości kanonicznych opracowań charakter dygresyjny lub pojawiają się jako uzupełnienie.
Na niedostateczne uwzględnienie czynnika płci w swoich opracowaniach zwróciły uwagę między innymi Sylvia Federici, Isabel Lorey, Laura Fantone, Angela Mitropoulos czy – na polskim gruncie naukowym – Ewa Majewska16. Wskazały one między innymi, że prace dotyczące procesu prekaryzacji pracy, prekarności i prekariatu przemiany na rynku pracy analizują połowicznie, marginalizują znaczenie systemowej dyskryminacji kobiet. Laura Fantone ironizowała nawet, iż nad zagadnieniem prekariatu i procesem prekaryzacji pracy zaczęto debatować na szerszą skalę dopiero wtedy, gdy jego konsekwencje zaczęły uderzać w grupę dotychczas uprzywilejowaną – białych mężczyzn z państw rozwiniętych.
E. Kania, Uniwersalna koncepcja prekariatu? Wybrane aspekty krytyki feministycznej, w. N. Lubik-Reczek (red.), Kobiety w ponadpaństwowej przestrzeni publicznej, Toruń 2020, s. 55-76.
Zdjęcie: Alexey Druzhnin via Flickr, Creative Commons, Attribution 2.0 Generic (CC BY 2.0)
